Region położony jest na granicy z Niemcami i ciągnie się z północy na południe wzdłuż Renu i pasma Wogezów. Cechą wyróżniającą Alzacje na tle reszty Francji jest to, że produkuje się tu niemal wyłącznie wina jednoodmianowe. Najważniejszymi szczepami, zwanymi tu szlachetnymi, są riesling, gewürztraminer, pinot gris i muscat. Tylko wina z tych odmian mogą być sklasyfikowane jako Vendanges Tardives (VT), Sélection de Grains Nobles (SGN) lub wina z grand cru.

Pozostałe odmiany występujące w alzackich winnicach to pinot blanc, szeroko używany do produkcji wina musującego, sylvaner i pinot noir – jedyna czerwona odmiana dopuszczona do upraw w regionie. Wina białe charakteryzują się aromatycznością, dlatego w procesie winifikacji producenci skupiają się na zachowaniu aromatów i smaków winogron.

Tradycyjnie winiarze przeprowadzają proces fermentacji w wielkich beczkach dębowych, nierzadko ponad 100-letnich. W nowoczesnych winnicach używa się już tanków ze stali nierdzewnej. Butelkowanie odbywa się wiosną następującą po zbiorach, kiedy wino jest młode i świeże.

Z wyjątkiem win VT i SGN najlepsze wina są tradycyjnie wytrawne. Ale w ostatnich latach coraz więcej producentów, również tych z działkami grand cru, pozostawia w winach pewną ilość cukru resztkowego. Ponieważ na etykietach nie ma wypracowanego systemu określającego poziom wytrawności, konsumentom czasem trudno jest odgadnąć, w jakim stylu zrobione jest dane wino.

Na terenie Alzacji produkuje się również jedną z najlepszych wersji crémant, wina musującego wyrabianego metodą klasyczną – crémant d’alsace.

System apelacyjny

System apelacyjny w Alzacji jest bardzo prosty, są tylko dwie apelacje dla win spokojnych Alsace i Alsace Grand Cru. Dwie kolejne klasyfikacje: Vendanges Tardives (VT) i Sélection de Grains Nobles (SGN) dotyczą win słodkich z wysokim cukrem w dojrzałych winogronach. Około 50 winnic w całej Alzacji ma działki klasyfikowane jako Grand Crus. Na etykiecie musi znaleźć się nazwa winnicy oraz odmiana winorośli.

Oprac. Witosław Stępień